Budowanie kontaktu emocjonalnego pomiędzy matką a dzieckiem ma ogromne znaczenie psychologiczne dla rozwoju dziecka. Co to oznacza? Bardzo dobrze pokazuje to popularny eksperyment „still face”.
W początkowej fazie eksperymentu matka i dziecko bawią się, są ze sobą dostrojeni, po czym następuje faza „still face”, w której matka przestaje wyrażać emocje, a jej twarz pozostaje nieruchoma. Dziecko bardzo szybko zauważa, że coś „jest nie tak”. Stara się zwrócić na siebie uwagę, wykorzystując wszystkie dostępne środki chce, aby mama znów wróciła do kontaktu z nim. Kiedy nic nie skutkuje dziecko zaczyna płakać i krzyczeć, doświadcza lęku i bezradności. W momencie, gdy matka znów „wraca do kontaktu” dziecko uspokaja się i dostraja do niej.
Eksperyment dowodzi, jak ważne w relacji między matką a dzieckiem jest wzajemne odzwierciedlanie się, mimika twarzy, jej emocjonalna ekspresja, ton głosu i interakcja. Daje to podstawy do doświadczania poczucia bezpieczeństwa i regulowania stresu w kontakcie z drugą osobą czy światem zewnętrznym.
Jeśli jednak dziecko w swojej codzienności często doświadcza „still face”, a opiekunowie nie reagują na jego potrzebę kontaktu, wspomnienie tego osamotnienia, stresu i bezradności może zapisać się w nim bardzo głęboko. Dając o sobie znać w późniejszych okresach życia.
*Wpis przygotowany dla tre-pomagamy.pl